Mijn eerste huwelijk.

Het is best een mooi verhaal om te vertellen hoe ik in het mooie vak van Trouwambtenaar ben gerold. Ik ga 7 jaar terug in de tijd.

Mijn dochter van toen 21 jaar kondigde aan een tussenjaar te nemen van haar opleiding. Ze wilde een paar maanden gaan reizen in Azië. De wereld ontdekken, andere mensen en culturen leren kennen, kortom een reis maken die haar zou verrijken. Een paar maanden later was het moment daar dat ze ging. Met een traan in de ogen maar eigenlijk heel trots namen we afscheid van haar op Schiphol. Eenmaal in Thailand verliep alles eigenlijk heel voorspoedig. Ze stuurde prachtige foto’s en filmpjes en vertelde telefonisch wat ze allemaal meemaakte.

En toen die ene dag belde ze: “Mam, pap, ik moet jullie iets vertellen!!! Ik heb iemand ontmoet hier. Wauw, ik heb het gevoel alsof ik hem al mijn hele leven ken en zelfs uit vorige levens misschien wel”. Het werd mij toen wel snel duidelijk dat we haar echt serieus moesten nemen. “Wat fijn, schat,” zei ik. “Hoe is dat gegaan en hoe heet hij?”

“Hij heet Ben en ik ben hem gewoon tegengekomen en hij vroeg of ik zin had om in de jungle ergens iets te gaan drinken bij een lokaal tentje.”

Ik kon door de telefoon haar enthousiasme en energie horen maar ook voelen. Ze was duidelijk verliefd. Ik weet nog dat ik dacht: ‘ach, Ben kan ook een Nederlander zijn natuurlijk die ook aan het backpacken is.’ Maar nee, dat geluk hadden we niet. Ben bleek een Amerikaan. Daarop vervolgde ze met hetzelfde enthousiasme dat ze op dag 2 naar de lokale Tattoo artist waren gegaan om allebei een matching tattoo te laten zetten. Mijn vrouw en ik keken elkaar met een veelzeggende blik.

Na een tijd samen te hebben gereisd, moest Ben terug naar Amerika en enige tijd later kwam onze dochter weer thuis. De verliefdheid was er nog steeds en het appen en bellen over en weer dus ook. Dana ging met een toeristenvisum 3 maanden naar Amerika en wat denk je? Het was nog steeds leuk. Vervolgens kwam Ben 2 maanden bij ons in Nederland. En het bleef maar leuk tussen die twee.

En toen kwam het keuzemoment: waar gaan we ons leven samen starten en opbouwen. De keuze was snel gemaakt: het werd Amerika; Arizona om precies te zijn.

Al snel werd duidelijk dat een verblijfsvergunning vooral gebaat zou zijn als ze, eerder dan gepland, zouden gaan trouwen. Spontaan vroeg mijn dochter mij: “Pap, zou jij ons huwelijk niet willen sluiten? Dat zouden we allebei echt geweldig vinden”. Je moet weten dat ik op dat moment geen trouwambtenaar was. Sterker nog: ik had er nog nooit over nagedacht ook. Maar het leek me stiekem eigenlijk geweldig. Dus mijn antwoord was uiteindelijk een volmondig JA!!!

De dag zelf vond plaats op een prachtige plek in de natuur van Arizona aan de voet van een berg met de laaghangende zon. Het was een soort hippie-achtig huwelijk in de prachtige woestijn. Met zo’n 80 Amerikaanse gasten en een handjevol Nederlanders heb ik allereerst mijn dochter weg gegeven. Daarna moest ik snel omlopen om mijn plekje als trouwambtenaar in te nemen. Met veel trots heb ik daar toen hun huwelijk mogen sluiten. Ik moet wel zeggen dat ik een behoorlijk brok moest wegslikken toen Dana haar gelofte uitsprak. De reacties waren hartverwarmend van iedereen. Ik moet wel zeggen dat ik me kort daarna even heb afgezonderd om een traantje weg te pinken. Maar wat een bijzondere en emotionele ervaring was dat.

En zo is het zaadje bij mij geplant en inmiddels ben ik ook in Nederland benoemd en beëdigd trouwambtenaar en doe dat met heel veel plezier, humor en passie.